KLEINSJALIG

14-05-2021

Ik, burgemeester van dit dorp? Zeg nooit 'nooit'. Maar het is voorlopig geen ambitie. Zelfs geen stille. Al hou ik enorm van het Franse burgervaderprincipe. Elk dorp z'n opperhoofd. Hoe beperkt ook het gepeupel. In het geval van Monségur: 384. En daarvan ken ik er nu toch al een paar. Niet bijster goed, maar nét dat voelt zalig. Ik weet niks over buurvrouw Carine, fietsenmaker Jean-Marc of meester Jean-Baptiste. Geen achtergrond, zelfs geen kader. En toch het perfecte plaatje. Hun voorgeschiedenis? Ik moet het allemaal niet weten. Iedereen krijgt van mij een welgemeende 'bonjour'. Keer op keer. Zonder verdoken vooroordelen. Zonder misplaatste vooringenomenheid.

Kortom: allemaal een propere lei. Net als wij. Met hier en daar wat krassen. Of een hardnekkige vlek. Die niemand ophelderen kan. Wat wentel ik me graag in de rol van nobele onbekende. Domme Belg als het moet. Laat ze maar raden wie ik ben. Tenminste tot ik het zelf verklap. Aan de toog van het intussen veel te lang geleden dorpsfeest. Opnieuw de laatste man. Als vanouds. Waar ik in één teug mijn diepste geheimen onthul. En ik me in een vlaag van sociaal enthousiasme engageer als bestuurslid van de plaatselijke basketbalclub. Om daar vervolgens bij het ochtendgloren weer dik spijt van te hebben. Want ik wilde geen verplichtingen meer. Maar bloed kruipt waar het niet gaan kan. Zeker met een wijntje te veel.

Wie weet zeg ik zo ooit 'ja' tegen de burgemeestersjaal. En ben ik de gedoodverfde favoriet om de absolute meerderheid van maire Dominique te breken. Dan zet ik zijn beleid in bijberoep klakkeloos verder: frisse bermen, onkruidvrije kerkhofpaden en een schooltje met fonkelend sanitair. Politiek op zijn poepsimpelst! Driemaandelijks neergetypt op vier geniete velletjes wit papier. Met bovenaan het logo der logo's: onze kerktoren. Waarop de Franse haan sierlijk meedraait met de warme zuidwestenwind. En vooral niet kraait naar oeverloze gemeenteraadsdiscussies of groteske fusieplannen. Maar zich simpelweg afvraagt hoe het met buurvrouw Carine, fietsenmaker Jean-Marc of meester Jean-Baptiste gaat. Écht gaat.